کتاب ژئومورفولوژی در آنتروپوسن نوشتۀ اندرو اِس گودی و هدر اِی وایلز؛ ترجمۀ دکتر سمیه خالقی، استادیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی منتشر شد.
این کتاب برای نخستین بار در سال 1401، در 482 صفحه در قطع وزیری و در انتشارات دانشگاه شهید بهشتی منتشر شده است و با قیمت 1.930.000 ریال عرضه می‌شود.
آنتروپوسن سرآغاز تأثیر فعالیت‌های انسانی در نظام زمین است. آنتروپوسین دورانی است که در آن فعالیت‌های انسان سبب شده است تا توانایی کرۀ زمین برای نظم‌بخشی به خود در معرض خطر قرار گیرد.
انسان خواسته و ناخواسته به‌واسطۀ آتش، انقراض جانوران، توسعۀ کشاورزی و آبیاری، شهرنشینی و روش‌های جدید مهار انرژی بر لندفرم‌ها و فرایندهای شکل‌دهندۀ زمین تأثیر می‌گذارد؛ این تأثیرات انسانی از زمان انقلاب صنعتی و به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم سرعت گرفته است. از سوی دیگر باید دانست که تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی در آینده و در پاسخ به فعالیت‌های انسانی افزایش سیل، رانش زمین، ذوب یخچال‌ها و تغییرات سطح آب دریا و… را در پی خواهد داشت.
نویسندگان کتاب ژئومورفولوژی در آنتروپوسن تأثیر عوامل انسانی بر تغییر لندفرم‌ها و فرایندها در سراسر دورۀ آنتروپوسن را بررسی و مثال‌هایی از محیط‌ها و کشورهای گوناگون ارائه داده‌اند. این کتاب که در یازده فصل نوشته شده، مقدمه‌ای بر آنتروپوسن و آنتروپوژئومورفولوژی و نیروهای محرک تغییرات آنتروپوسن و سپس تغییرات آنتروپوژنیک در لندفرها و سرعت عمل فرایندهای ژئومورفولویکی را در خود جای داده است و هدف نویسندگان کتاب نشان‌دادن اهمیت آنتروپوسن برای ژئومورفولوژیست‌ها و تلاش برای کاهش برخی آثار زیان‌بار تأثیر انسان بر نظام زمین بوده است.
