گروه جامعهشناسی دارای سه مقطع کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری است. گرایش عمده در این گروه پژوهشگری است. مقطع کارشناسی با گرایش «پژوهشگری اجتماعی»، مقطع کارشناسی‌ارشد با گرایش «پژوهش اجتماعی» و مقطع دکتری با گرایش «مسائل اجتماعی ایران» که در واقع ادامه پژوهشگری به‌شمار می‌رود.
آنچه در گروه جامعهشناسی و علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی تدریس می‌شود، جامعهشناسی تجربی است که هدفش شناسایی آسیب‌های اجتماعی، تحلیل و تبیین این آسیب‌ها و یافتن راهکار برای رفع آن‌هاست. به همین دلیل است که پژوهش‌های صورت‌گرفته در این گروه همگی پیمایشی هستند.
تمرکز این گروه بر آسیب‌شناسی، آن را نسبت به گروه‌های جامعهشناسی در دیگر دانشگاه‌ها متمایز می‌سازد. آشنایی دانشجویان با روشها و نظریه‌ها آنان را قادر می‌سازد با تاسیس نهادهای پژوهشی یا جذب شدن در سازمانهای مختلف به پژوهش‌های آسیبشناختی مشغول شوند.
گروه جامعهشناسی در حال تدوین گرایشی جدید با عنوان «سیاست اجتماعی» برای مقطع کارشناسی‌ارشد است. هدف از ایجاد این گرایش ایجاد یک پل تخصصی بین قانون‌گذاری از یک سو، و دانش آکادمیک از سوی دیگر است تا به این وسیله بتوان به اثربخشی قوانین افزود و از مشکلات ناشی از فقدان پشتوانه علمی در شکلدهی به قوانین کاست. دانشجویان این گرایش میآموزند که چگونه بر پایه پژوهش‌های آسیبشناختی صورت‌گرفته به نقد و ارزیابی سیاستهای موجود بپردازند و سیاستهای جدیدی تدوین کنند.
برنامه بعدی گروه تاسیس یک گرایش جدید با عنوان «مددکاری اجتماعی» با هدف کمک به آسیب جامعه است. گروه جامعهشناسی و علوم اجتماعی نسبت به ارتباط اجتناب ناپذیر این رشته دانشگاهی با دیگر شاخه‌های علوم انسانی آگاه است. یک جامعه‌شناس با تاریخ، روان‌شناسی، اقتصاد، سیاست، حقوق و ادبیات آشناست و می‌داند که بحث در باب جامعه به معنای بحث در باب یک لحظه تاریخی خاص نیست، بلکه جامعه حاصل یک فرآیند است. این گروه می‌کوشد این ارتباط را که به سبب اصرار بر تخصصی کردن رشته‌ها و تفکیک آن‌ها از یکدیگر تضعیف شده، بازیابی کند.
