دانشکدۀ ادبیات و علوم‌ انسانی با نام «دانشکدۀ‌ زبان‏‌های‌‌خارجی» در سال 1341 (63ـ1962)  تأسیس شد. در آغاز با پذیرش 48 دانشجو در 4 رشتۀ زبان‌ و‌ ادبیات‌ انگلیسی، آلمانی،‌فرانسه و ایتالیایی آغاز به‫ کار کرد. در سال تحصیلی 48ـ1347 با مورد توجه قرار گرفتن برخی رشته‏‌های علوم‌ ‫انسانی و گسترش فضاهای‌آموزشی، تعداد گروه‏ های‌آموزشی به 10 گروه افزایش یافت: تاریخ، جغرافیا، جامعه‌‫شناسی، فلسفه، روان‫شناسی، زبان و ادبیات‌ انگلیسی، زبان و ادبیات‌ آلمانی، زبان و ادبیات‌ فارسی، زبان و ادبیات ایتالیایی، زبان و ادبیات‌ فرانسه. در همان سال (48ـ1347) با تجدیدنظر در برنامه و توسعه و تقویت اعضای‌ هیأت‌علمی و با تنظیم برنامه‏ هایی که به تصویب وزارت‌ فرهنگ وقت رسید، نام دانشکده به طور رسمی به «دانشکدۀ ادبیات و علوم‌ انسانی» تغییر یافت. در سال 1356 رشتۀ جغرافیا به دانشکدۀ علوم‌ زمین منتقل شد و پس از انقلاب‌ فرهنگی، دوباره - جز در مقطع کارشناسی‫‌ارشد - به دانشکدۀ ادبیات و علوم‌ انسانی بازگشت، اما پس از آن در سال 1366 با آغاز به ‫کار مجدد دانشکدۀ علوم‌ ‫زمین، این رشته  فعالیت خود را در دانشکدۀ علوم‌ زمین از سر گرفت. همچنین رشتۀ زبان و ادبیات‌ ایتالیایی به دانشگاه تهران و رشتۀ روان‫شناسی به دانشکدۀ علوم ‫‌تربیتی و روان‫شناسی انتقال یافت.
در سال 1362 زمینۀ تأسیس رشتۀ زبان و ادبیات‌ عربی در دانشگاه فراهم شد و در همان سال نیز اقدام به پذیرش دانشجو کرد. گروه زبان و ادبیات‌ چینی در سال 1375 شکل گرفت و دانشجو پذیرفت. رشتۀ زبان‏شناسی در سال 1379 و رشته‌های باستان‌شناسی و زبان روسی نیز در سال 1389 تأسیس شدند و هر یک به گروه‌های‌آموزشی تبدیل شدند. در دانشکده پنج مرکز آموزشی و پژوهشی نیز دایر شده است: